viernes, 23 de diciembre de 2011

Dime si algún día fue mañana

Paseando en calle estrecha
recuerdo tus pormenores
que algún día fueron míos.
Y entre lágrimas traviesas
recorriendo mis mejillas
encontré el salvavidas
que guió mi corazón.
Dime si algún día fue mañana
si la ternura fue quererme,
si el amor no fue mentira
ahora vestido de dolor.
Pues la ilusión de una niña
se dibuja en la arena
de una playa en primavera,
donde el mar
por la noche,
recoge siempre estrellas
dibujando su sabor.
Y aunque nadie se lo espera
la sonrisa siempre vuelve asomar.
La vida es muy sabia
y nos enseña su camino
cada vez que volvemos a andar.
De recuerdos no se vive
aunque sí se sobrevive
si se puede respirar.
En ti he encontrado el oxígeno
que me permite vivir el tiempo
que necesito disfrutar.
Cuando cierro mis ojos
y intento dormir mis sueños
hay algo que aparece siempre
con una sonrisa dibujada.
Es la cara de un ángel
que seca mis lágrimas
derramadas en la almohada.
Dime si algún día fue mañana
para despertar de madrugada
y hacerlo sin dolor,
pensando que fue otro tiempo
el que pasó por calle estrecha
cantando tu canción.







1 comentario:

  1. DEMÀ ÉS AVUI,PERQUÈ RES NO CANVIARÁ ENTRE NOSALTRES,EL SENTIMENT MADURAT I ASSENYAT QUE M'HI UNEIX A TU,ROMANDRÁ SEMPRE INALTERABLE,COM COMENÇÀ,ES CONSOLIDÀ,I HI ÉS ACTUALMENT PERQUÈ ÉS QUELCOM ESPONTANI,SENTIT I ASSABORIT,QUE HA ESDEVINGUT,PER SER-HI SEMPRE I NO ESVAIR-SE MAI,PERQUÈ PLEGATS LI HO FAREM CRÈIXER.MIL.LER

    ResponderEliminar