martes, 22 de noviembre de 2011

Cuando tu te marches

Acompañame a las puertas
de aquel mi secreto
cerrado a la confianza,
pues de eso no tenemos. 
No es que tenga dos caras
pero me guardo algún misterio,
para hablar conmigo misma
cuando ya no te lleve dentro.
Para intentar sobrevivir
al triste momento de la despedida,
me vacunaré 
contra la melancolía de no tenerte,
con una dosis de fuerza
y otra, de volver a quererme.
Pues cuando tu te marches
y no me pienses,
mi mente será una trampa
donde intentaré esconderme.
Del recuerdo.
De lo que me dio vida.
Del amor perenne
lleno de tus sonrisas.
De tu deseo 
que aun llevo dentro,
pues no tengo llave
para cerrar lo que siento.
Entonces esperaré que se apague
como llama al viento
y que se vuelva a encender
con otro,
en otro tiempo.











1 comentario:

  1. ES LICIT QUE ET GUARDIS QUELCOM MISTERI, ÉS TEU,I EL GESTIONES TU,XRO,INTENTARÉ ESSER DIGNE DE QUE QUE ELS DEIXIS ANAR ,UN DIA;PERQUÈ JO NO ETDEIXARÉ MAI.....MIL.LER

    ResponderEliminar