viernes, 20 de enero de 2012

Era eso, sólo esperar al tiempo

Llegué
cuando el alba empieza hacerse fría
y busca calentarse
en los amores de la noche.
En tu almohada sólo errores
de lágrimas pasadas.
El vacío se recortaba
y pegado se enganchaba
a un corazón herido.
Al querer cerrar los ojos
como en sueños escuché
de nuevo mi nombre.
Sólo eran los recuerdos
de una alma vacía 
que buscaba llenarse
con ecos de otras madrugadas.
Me acomodé 
y esperé tiempos mejores.
Era eso,
sólo esperar al tiempo.
Y conté de nuevo madrugadas,
lágrimas en almohadas
y sentimientos perdidos.
Y desperté
en medio de la nada
donde brillan las espadas
después de haberlas pulido.
Ya estaba preparada.
Ya murió mi sentimiento
que a ti,
me tenía atada.
La perspectiva cambia
si la valentía manda.
Y sentada en mi cama
ahora pienso...
era eso,
sólo, esperar al tiempo.












1 comentario:

  1. HA MORT EL SENTIMENT,PERQUÈ ERA QUELCOM QUE NO HI VAL LA PENA DE ROMANDRE,PERQUÈ ESDEVINGUÈ FRÀGIL I FEBLE,I NO VA SER REVIFAT AL SEU MOMENT,EL COR ES SAVI,I POTSER EN SAVIA QUE NO ERA PAS DURADOR,QUE ERA FALSEJAT PER UNA DE LES PARTS,I AIXÍ LES COSES,MILLOR QUE S'HI HAGI ESVAIT....NO VALIA PAS LA PENA,PERQUÈ ALLÒ QUE NO NEIX,MÉS VAL QUE UN DIA SE'N ACABI I NO DESTORBI,LA MANIFESTACIÓ I LA GRANDESA DEL SENTIMENT VERITABLE.MIL.LER

    ResponderEliminar